Terenoznawstwo

Mapa

Mapa  to odwzorowanie rzeczywistości na płaszczyźnie zachowując zasady odwzorowania kulistości Ziemi . Jest to główna cecha, która odróżnia mapę od szkicu czy planu.


Mapa składa się z następujących elementów:
  1. Obrazu kartograficznego - przedstawiającego informacje o obiektach oraz zjawiskach a także ich wzajemne rozmieszczenie w przestrzeni.
  2. Osnowy matematycznej - przyjętego odwzorowania kartograficznego oraz powiązanej  nim siatki kartograficznej, dodatkowo w jej skład wchodzi skala z siecią punktów osnowy geodezyjnej.
  3. Elementów pomocniczych - głównie z legendy, a więc opisu użytych znaków umownych, przedstawiających określone zjawiska na mapie.
  4. Danych uzupełniających - przekrojów, diagramów, tabel. Nie są to elementy konieczna, ale służą wzbogaceniu wyrazistości i jasności mapy.



Skala

Służy ona realizacji zasady wymierności mapy. Oznacza to, że  odległości na mapie będą proporcjonalne względem odległości w rzeczywistości.
Na samej mapie możemy zobaczyć jeden z kilku rodzajów skali:
  • Mianowana- to najprostsze zestawienie dwóch jednostek długości np. 1cm-20km
  • Liczbowa-w postaci ułamka np. 1:300 000
  • Liniowa-pokazuje podziałkę oznaczającą daną odległość w terenie

Ze względu na skalę wyróżniamy mapy:
  • Wielkoskalowe, powyżej 1:10 000
  • Średnioskalowe, od 1:10 000 do 1:100 000
  • Małoskalowe, poniżej 1:100 000
Legenda – treść mapy

Treść mapy określana jest przez zespół umownych znaków (symboli topograficznych), które pozwalają na czytanie mapy. Znaki umowne nie są identyczne dla wszystkich map, dlatego ważnym jest aby zanim zaczniemy nawigację (czytanie mapy), zapoznać się z legendą. Wszystkie znaki możemy pogrupować na:

  • konturowe (powierzchniowe) – opisują przedmioty terenowe, których kształty na mapie odpowiada dokładnie kształtowi w terenie.
  • punktowe – opisują przedmioty, których rozmiar w naturze jest tak duży, że jest niemożliwym do przedstawienia ich w skali. Są to np.: pomnik, kapliczki, stacje benzynowe, samotne drzewa, wiatraki, itp.
  • liniowe – jako, że na mapie nie da się oddać szerokości obiektu, przyjęto, że oś znaku odpowiada rzeczywistemu umiejscowieniu obiektu w terenie – drogi, rzeki, linie energetyczne i telefoniczne, itp.
  • objaśniające – nie występują samodzielnie, lecz jako uzupełnienie do znaków umownych opisanych wyżej, np. strzałka na rzece oznaczająca kierunek prądu, znak drzewa iglastego czy liściastego wewnątrz konturu lasu wskazywać będzie rodzaj dominującego gatunku drzewa w danym lesie.
Legenda zawiera następujące elementy:
  • tytuł mapy,
  • autor lub wydawca,
  • rok wydania,
  • skala mapy,
  • odwzorowanie kartograficzne,
  • źródła do opracowania mapy,
  • ogół umownych znaków kartograficznych użytych na mapie wraz z ich objaśnieniami,
  • orientacja mapy,
  • użyte skróty,
  • skala barw,
  • inne teksty objaśniające mapę


Wyznaczanie północy w terenie

Istnieje kilka sposobów na wyznaczanie kierunku północnego w terenie:


1. Kompas/Busola- obie metody najprostsze i najbardziej pewne. Pod wpływem magnetyzmu ziemskiego, igła busoli ustawia się w kierunku północy magnetycznej. Igła kierująca się na północ jest z reguły w kolorze czerwonym i jest oznaczona jako N lub Pn. Przy używaniu kompasu lub busoli należy pamiętać, aby nie stosować jej zbyt blisko metalowych przedmiotów: guzików, noży, szyn, zbrojeń budynków. Należy także wystrzegać się sztucznych pól magnetycznych (przewody elektryczne, telefony radiowe, itp)
2. Zegarek-Zegarek wskazówkowy układa się poziomo małą wskazówką skierowaną w stronę Słońca. Dwusieczna kąta utworzonego między tą wskazówką, a liczbą 12, stanowi kierunek południowy. Uwaga: aby zwiększyć dokładność, podczas kierowania małej wskazówki na słońce możemy się posłużyć zapałką lub szpilką. Stawiamy ją na środku zegarka (powinien on leżeć na płaskim nieruchomym miejscu), jego cień winien być przedłużeniem małej wskazówki. tl_files/articles/terenoznawstwo/wyznaczanie_polnocy/zegarek.gif
3. Gwiazda Polarna-Gwiazda Polarna jest najjaśniejszą gwiazdą należącą do gwiazdozbioru Małego Wozu (Małej Niedźwiedzicy). Aby ją odnaleźć, należy najpierw odnaleźć gwiazdozbiór Wielki Wóz (Wielka Niedźwiedzica), a potem odległość pomiędzy dwoma skrajnymi prawymi gwiazdami odłożyć pięciokrotnie. Na końcu znajduje się Gwiazda Polarna tl_files/articles/terenoznawstwo/wyznaczanie_polnocy/polarna.gif
 
4. Mech na kamieniach rośnie od strony północne (lubi cień i wilgoć)
5. Mówki tak budują swe mrowisko, że strona południowa jest znacznie łagodniej wzniesiona, dzięki czemu więcej słońca pada na same mrowisko.
6. Korony samotnie stojących drzew są przeważnie bardziej rozwinięte od strony południowej.
7. Śnieg szybciej topnieje i znika na południowych stokach. 
8. Słoneczniki, zawsze kierują się ku słońcu. Co ciekawe, są tak skierowane nawet wtedy, gdy słońce jest przykryte chmurami i mało widoczne. Słoneczniki nigdy nie są zwrócone ku północy.
9. Stare kościoły do niedawna były budowane tak, aby prezbiterium było skierowane na wschód.
10. Kij- Najprostszym sposobem jest wbić kij o 12:00 w ziemię i cień będzie wskazywał północ. Obarczony niestety błędem, ze względu na strefy czasowe.
11. Zegarek i księżyc-Ustawiamy zegarek tak, by 12-tka pokazywała na księżyc. Południe będzie po środku kąta między liczbą 12 a małą wskazówką zegara.
12. Ptaki zwykle budują swoje domki w taki sposób, aby wejście do nich znajdowało się po stronie wschodniej.
13. Rów jest bardziej porośnięty z tej strony z której dochodzą do niego promienie słoneczne.
 
Wyznaczanie kierunku północnego na podstawie tylko jednego ze sposobów bywa zawodne, zaleca się wiec użycie kilku z nich tak aby mieć pewność co do poprawności wskazania.


 Budowa przyrządów do orientacji w terenie
Kompas i busola są urządzeniami służącymi do orientacji w terenie i wyznaczania kierunków stron świata. Mają tę samą zasadę działania, ale ich budowa jest z goła inna, co powoduje, że busola jest wygodniejsza w użyciu niż kompas. 

Pierwsza wzmianka o użyciu w nawigacji igły magnetycznej, unoszącej sie na wodzie w naczyniu, jest w chińskiej książce Zhu Yu Pingzhou Ke Tan z 1117r. choć Shen Kuo opisał kompas już w 1088r. w Mengxi Bitan.
W Europie pierwsza wzmianka o igle magnetycznej i jej wykorzystaniu w żegludze jest w "De naturis rerum" (O naturze rzeczy) Alexandra Neckamana, napisanej prawdopodobnie w 1190 roku w Paryżu. Prawdziwy kompas (igła magnetyczna w pustym pudełku obracająca się na trzpieniu) znany jest w Europie od co najmniej roku 1300. W Chinach w takiej formie znany jest od przełomu XVI I XVII wieku.

Kompas składa się z metalowego pudełka, w którym znajduje się igła magnetyczna i tarcza z podziałką stopniową i wyznaczonymi kierunkami stron świata. Igła opiera się na ostrzu zamontowanym w centralnej części metalowego pudełka. Kompasy często posiadają blokadę igły magnetycznej. 
tl_files/articles/terenoznawstwo/kompas i busola/kompas.jpg
Busola posiada podstawę, na której opiera się pierścień (inaczej limbus) z podziałką w stopniach i blokadą pierścienia. Do pierścienia przymocowana jest igła magnetyczna. Dodatkowo kompas od busoli odróżnia to, że busola często posiada muszkę i szczerbinkę, a także zwierciadło i linijkę. 
tl_files/articles/terenoznawstwo/kompas i busola/busola.jpg

Opisując urządzenia do orientacji w terenie nie należy zapomnieć o żyrokompasie, który jest elektromechanicznym urządzeniem wykorzystującym właściwości żyroskopu. Zasada działania polega na tym, że zachowany jest kierunek w przestrzeni przez oś wirującego z szybkością ok 40 000 obrotów na minutę bąka. 

tl_files/articles/terenoznawstwo/kompas i busola/zyro_kompas1.jpg   tl_files/articles/terenoznawstwo/kompas i busola/zyro_kompas2.jpg
1- namiernik 2- podziałka 3- przegub Cardana 4- kreska kursowa 5- tarcza róży kompasowej 6- szyba 7- pływak róży kompasowej
8- czup przedubu Cardana9- kociołek
10- membrana
11- wlew płynu 
12
- ciężar stateczności

Aby ułatwić odczytywanie wskazań podczas nawigacji nocnej, najważniejsze części kompasu, takie jak: podziałka, przyrządy celownicze, końcówka igły magnetycznej - pokrywane są farbą fluorescencyjną.

Znaki patrolowe

Typ znaku Omówienie znaku
Bardzo duzy spadek
Bardzo ostry spadek
Biegnij
Brak żywności
Burza
Czekaj tu
Czekam w najbliższym domu
Deszcz
Dobry
Dolina
Drużyna
Dziecko
Dzień
Góra/Wzgórze
Harcerz
Idź na przód
Idz szybko
Iść na pomoc
Iść ostrożnie
Iść ostrożnie ale szybko
Ja/Sam
Kobieta
Kolacja
Kolej/pociąg
Las
Las nie do przejścia
List w odległości 9 kroków
Mężczyzna
Most
Nie
Nie idź tędy
Nie licz na nikogo
Nieprzyjaciel / Wróg
Noc
Obiad
Obóz w tym kierunku
Obóz zastępu
Odpoczynek
Ognisko obozowe
Po
Poczekaj 5 minut
Poczekaj 10 minut
Poczekaj 15 minut
Poczekaj 20 minut
Poczta / List
Po dojściu tutaj huknij
Po dojściu tutaj huknij kilkakrotnie
Podziemna woda
Pogoda
Pokój
Północ
Południe
Poszedłem do domu
Poszukaj innej drogi
Przed
Ranny / Chory
Ratunku
Rozdzieliliśmy sie
Rozstajna droga
Schronisko
Sen / Nocleg
Śniadanie
Śnieg
Spadek terenu
Spotkamy sie tu za dwie godziny
Spotkamy sie tu za jedną godzine
Świeża woda
Szałas
Tak
Temperatura dodatnia
Temperatura ujemna
Tu było wielu harcerzy
Tu są źli ludzie
Tu zostaw wiadomość
Wejść na góre
Wiadomość w odległości 3 km
wiatr
Wieża obserwacyjna
Woda do picia
Woda do prania
Woda do przejścia
Woda nie do picia
Woda nie do przejścia
Wojna
Wracać
Wracać biegiem
Wracać szybko
Wschód
W tym kierunku jest bród
Zachód
Zastęp
Zatrzymaj sie tutaj
Zawarcie pokoju
Zejść z góry
Zguba
Zła droga - poszukaj innej
Zły
Znalazłem - Cieszę sie
Żywność